ویژگی های شخصیتی فرزندان وسط خانواده

فرزندان وسط معمولا در بین خواهر و برادرهای خود گم می شوند و برای آنکه توجه والدین را به خود جلب کنند رفتارهای متناقض از خود نشان می دهند.

فرزندان وسطی چه خصوصیاتی دارند

در خصوص فرزندان وسط مخصوصاً اگر در خانواده های سه نفره باشند، به نظر می رسد که کمترین توجه را دریافت می کنند، زیرا وقتی که فرزند دوم هستند و هنوز بعدی نیامده، احتمالاً فرزند اولی نقشی را دارد و به محض اینکه جایگاه و پایگاهی برای خودشان پیدا می کنند اگر سر و کله فرزند سوم پیدا شود، آن توجه و محبت را نخواهند داشت.فرزند وسط

فرزندان دوم خانواده اغلب قربانی «سندروم فرزند میانی» هستند؛ سندرومی که به احساس به حاشیه رانده شدن فرزند وسط اطلاق می شود. به این صورت که، والدین فردی که یک برادر یا خواهر بزرگ تر و یک برادر یا خواهر کوچکتر از خود دارد، بیشترِ توجه و سرمایه گذاری خود را روی فرزندان اول و آخر می گذارند و لذا فرزند میانی کمتر به عنوان کودک مورد توجه قرار می گیرد.

البته این پدیده، یک اختلال بالینی حقیقی شناخته نمی شود و پژوهشگران بر این باورند که این فرزندان رفته رفته با محیط و جایگاهشان وفق می یابند.

اغلب مواقع، فرزندان دوم خانواده تمایل دارند از برادر یا خواهر بزرگ تر خود پیشی گرفته و یک قدم جلوتر از آن ها بایستند. این افراد عموما جاه طلب و به دنبال کسب موفقیت های بیشتر هستند اما به ندرت خودخواه و از خود راضی می شوند.

آن ها به تعیین اهداف بزرگ برای خود علاقه بسیاری دارند. به همین خاطر تعداد شکست هایشان بیشتر از بقیه است اما به همان میزان هم یاد می گیرند چگونه با مصائب و مشکلات زندگی مواجه شده و موانع را از میان بردارند. در نتیجه تمامی این موارد، فرزند دوم خانواده همیشه شخصیتی قوی و مستقل دارد. این اشخاص بسیار اجتماعی، خودمحور و برقرار کننده صلح و آرامش هستند و کمتر روی خانواده خود متمرکز باقی می مانند.

«سندروم فرزند میانی» چه پیامدهایی دارد؟

بر اساس دانسته های موجود باید گفت که ترتیب تولد در خانواده ها می تواند روی هوش و شخصیت فرزندان تاثیر گذار باشد زیرا رفتار والدین با فرزندان روی شکل گیری احساسات، شخصیت و حتی هوش آن ها بسیار موثر است.

به طور مثال، بدنبال یک تحقیق علمی دانشمندان شخصیت 377 هزار دانش آموز دبیرستانی در کشور آمریکا را مورد بررسی قرار دادند. نتیجه این مطالعه نشان داد که فرزندان اول خانواده صداقت بیشتری داشته و ویژگی مدیریتی و سرپرستی در آن ها بیشتر است. همچنین اعلام شد که این افراد چندان اجتماعی نیستند و بیشتر از بقیه استرس و اضطراب دارند.

فرزندان وسط بسیار کوشا، شریف و با وجدان هستند و این در حالیست که فرزندان آخر خانواده بسیار روشنفکر و اجتماعی بشمار می روند. در مورد افرادی که خواهر یا برادر ندارند هم گفته می شود که عموما عصبی اما اجتماعی و برون گرا هستند.

با این توضیحات شاید بد نباشد تمرکز مطلب را روی فرزندان وسط بگذاریم و در مورد پیامدهای سندرم کودک میانی صحبت کنیم.

موفقیت در زندگی

برخی گمانه زنی های علمی بر این اصل استوار است که فرزند میانی خانواده، در راستای غلبه بر این احساس که چندان مورد توجه و حمایت والدین نیست، تلاش های خود را در زندگی افزایش می دهد تا ثابت کند که به اندازه خواهر و برادرهای بزرگتر و کوچکترشان موفق است. در نتیجه، انرژی خود را، خوب یا بد، به سمت موفقیت بیشتر در زندگی هدایت می کند.نتیجتا، فرزندان وسطی اغلب انسان های کارآمدی محسوب می شوند.

عدم تعلق خاطر به خانواده

فرزندان میانی، همانند بچه های دیگر حس تعلق به خانواده ندارند. آنها اغلب بدنبال «احساس ناخواستگی» سعی می کنند مستقل بوده و وابستگی خود از خانواده را تا حد امکان کم کنند. همچنین گفته می شود که آنها وفاداری زیادی نسبت به خانواده دارند.

متفاوت و خلاق بودن

پژوهشگران بر این باور هستند که فرزندان وسط خانواده اغلب سعی می کنند رفتار و خواسته های متفاوت از فرزند اول داشته باشند. به طور مثال، اگر فرزند بزرگتر به ورزش علاقه شدید داشته باشد، احتمال اینکه فرزند وسطی هنری یا دانشگاهی شود بسیار زیادتر خواهد بود. فرزند اول هر کاری بکند، فرزند دوم دنبال کاری کاملا متفاوت می رود.

به زبان دیگر، رفتار فرزندان میانی در واقع نتیجه ی واکنش هایی است که به کارهای فرزند اول خانواده نشان می دهند.

همچنین این افراد خلاقیت بیشتری در کارهای خود نشان می دهند. چون این کودکان توجه کمتری از سوی والدین دریافت می کنند، حس استقلال قوی تری دارند و ابداع و نوآوری در میان آنها نیز بیشتر مشاهده می شود.

عدم اعتمادبه نفس و انزواطلبی

شاید بتوان گفت یکی از مرسوم ترین نشانه های منفی سندروم فرزند میانی این است که حس ناخواسته بودن، اعتمادبه نفس فرد را کاهش می دهد. هیچ چیز بدتر از آن نیست که فردی احساس کند که خواستنی نیست. ازاین رو این گونه کودکان از فقدان خودباوری در هنگام رشد رنج می برند و در نتیجه، اعتمادبه نفس آنها در سطح پایینی قرار دارد.

حتی ممکن است کودک مبتلابه سندرم فرزند وسط بیش ازحد درون گرا یا حتی ضداجتماعی بشود. آن ها خود را همانند یک بیگانه تصور می کنند و درنتیجه، در موارد دیگر زندگی نیز تبدیل به یک منزوی می شوند. این کودکان ترجیح می دهند که وقت خود را به تنهایی و نه با دیگران صرف کنند، چراکه آن ها احساس می کنند به آن ها بی توجهی شده است.

عدم اعتماد به دیگران

کودک وسط، بر اساس احساس نادیده گرفته شدن و ناخواستگی، ممکن است مشکل اعتماد به دیگران را نیز داشته باشند. این کودکان نمی توانند به دیگران اعتماد کنند و حتی گاهی اوقات در حسرت اعتماد و تکیه بر دیگران زندگی را سپری می کنند.

در آخر هم اشاره کنیم که مطالعات عزت نفس در کودکان نشان داده که سندرم فرزند وسط ممکن است در احساس ارزش گذاری کودک تأثیر مستقیم داشته باشد. فرزند میانی با توجه به موقعیت تولد خود، گاهی اوقات برای دریافت توجه بیشتر از پدر و مادر و دیگر بزرگ سالان، نسبت به بقیه خانواده به عنوان خواهر و برادر بزرگ تر و خواهر و برادر جوان تر اغلب احساس نامریی بودن دارند. برخی از مطالعات به طور قاطع نشان داده اند که کودکانی که تنها دختر یا تنها پسر در خانواده هستند اغلب سندرم فرزند وسط را تجربه نمی کنند.

کدام بهترین است، فرزند اول، وسط یا آخر؟

بر اساس داده های بدست آمده، محققان ویژگی های ذیل را برای فرزندان عنوان می کنند:

• فرزندان اول اغلب بسیار با انگیزه، نوع شخصیتی تیپ A مستعد استرس، بسیار سازگار و تحت تأثیر توجه خاص والدین هستند.
• فرزندان وسط از روابط اجتماعی خوبی برخوردار بوده و تمایل بیشتری برای مشارکت در جمع دارند.
• فرزندان آخر از بالاترین درجه جامعه پذیری و حس همدلی برخوردار بوده و البته سرکش ترین فرزندان نیز محسوب می شوند.
• تک فرزندها در عین برخورداری از هوش بالا دارای مشکلات رفتاری هستند.

*منبع: سایت نمناک